İhsan Oktay Anar'ın tamamını okuduğum ilk kitabı. Birçok kişi ve birçok hikaye iç içe geçmiş. Sanıyorum bu nedenle ara ara içinde kayboldum neden. Tarantino filmi gibi sonda hepsi bir şekil bağlanıyor. Karmaşık filmlerde olduğu gidip bakmam gerekti kim kimdi diye. İkinci okumada daha güzel olacağı kesin. İçinde mevlevilik oldukça önemli bir yer tutuyor. Mevlevihanede geçen kısımları ve bahsedilen felsefeler Elif Şafak'ın Aşk'ını hatırlattı.
Müzik ve sesler üzerine yazılmış bir roman. Makamlar, müzik aletleri insanların duyduğu ya da hayal ettiği sesler. Yer yer çok hoş bir duygu bırakıyor insanin içinde.
Zaten Mevlana'dan seslerle ilgili bir alıntı ile başlıyor: "Kulak eğer gerçeği anlarsa gözdür"
